Doorgaan naar hoofdcontent

Phil Mason 1940 - 2014

Jazz maakte van Phil Mason een globetrotter en een gevierd jazztrompettist in de New Orleansstijl . In de laatste vijfendertig jaar van zijn leven was hij bovendien boer en organisator van het jazzfestival op het Schotse eiland Bute, nabij The Firth of Clyde en Glasgow. Hij overleed 9 juni 2014. Zijn leven had een roerig begin. Phil Mason werd op 10 april 1940 in de Noord Londense wijk Kentish Town geboren, midden in de Blitzkrieg en de daarbij behorende bombardementen.  Algauw werden Phil en zijn zuster Sheila geëvacueerd naar Norfolk. Toen het oorlogstij keerde , kwam het gezin Mason terug in London en vestigde zich in de wijk Muswell Hill. Hoewel zijn leraren een intelligente jongen in hem zagen, was er de nodige bezorgdheid over zijn gebrek aan discipline. Hij kwam weliswaar door zijn examens voor de middelbare school, maar kreeg een slecht cijfer voor muziek. Volgens zijn muziekleraar miste hij 'het muzikale oor'.

Op zestienjarige leeftijd verliet Phil de school met als enige ambitie  grafdelver te worden, maar dat was een korte bevlieging. Hij studeerde verder aan het Trinity College in Dublin en koos voor moderne talen. Tijdens die jaren in Dublin groeide zijn interesse in de diverse kunsten; speciaal de Italiaanse opera had zijn. Tegelijkertijd had de folkgroep The Dubliners zijn warme belangstelling en konde klassieke muziek van de Ierse componist Sean O’Riada zijn waardering wegdragen. Op zijn zestiende verjaardag had hij een trompet gekregen en daarop oefende Phil op zijn studeer- annex slaapkamer in Townend Street, Dublin. Om overlast te vermijden, dempte hij het geluid met een grijze handdoek. Zijn eerste betaalde optreden was in de The Boot Inn, County Dublin, waar hij speelde met Richie McGowan, Barry Richardson en Martin Bennett. Na aftrek van hun uitgaven hielden ze aan het einde van de avond ieder 80 pence over. In 1966 trouwde Phil Mason zijn eerste vrouw, Kate. Hij werd huisvader.Voetbal speelde een grote rol in zijn leven. Hij had een reputatie als verdediger en werd uiteindelijk aanvoerder van zijn team,  Old Tollingtonians FC. Met dat team won hij de Old Boys Cup, een eer die veel later aan zijn oudste zoon Neil ten deel zou vallen.

Toen hij van zijn studie in Dublin terugkeerde zorgde een telefoontje ervoor dat Phil in Londen ging spelen Eric Silk's Southern Jazz band van 1966 tot 1969. Zijn loopbaan als beroeps kreeg pas echt zijn beslag,  toen Phil in 1970 toetrad tot Max Collie’s Rhythm Aces. Deze jazzband werd in 1966 geformeerd door John Maxwell Collie, die eerder The London City Stompers leidde. Max Collie’s Rhythm Aces toerde door Engeland en Europa, los van een serie min of meer reguliere optredens in diverse Londense etablissementen. Voor Phil was Londen  en de jazz het ene focuspunt van zijn activiteiten. Het andere focuspunt was de boerderij Shalunt Farm op het eiland Bute, tussen het dorp Port Bannatyne en de terminal van het veer bij Rhubodach.

Met Phil Mason’s New Orleans All-Stars startte hij in 1992 zijn eigen band, een band duidelijk in de traditie van Chris Barber, Max Collie en Terry Lightfoot. Deze formatie leverde onder meer een van de beste cd's van de Britse traditionele jazz: Phil Mason Spirituals & Gospels met Christine Tyrrell  als zangeres. Op het eiland Bute gold hij als een soortement van boer, een die sinds zijn vestiging met zijn tweede vrouw Hanne in 1979, veel tijd investeerde om door de boerengemeenschap op Bute geaccepteerd te worden.



Vanaf het begin van de tachtiger jaren vorig eeuw speelde Phil en een kleine groep vrienden regelmatig in de Struan Bar en het Grand Marine Hotel in Rothesay. Samen met zijn vrouw Hanne en een vriend van de familie, Bill Hassall  besloot Phil Mason de sprong te wagen. Ze organiseerden een jazzfestival in Bute. Na het begin met slechts drie bands, groeide het festival snel en daarmee ook de stroom van liefhebbers van traditionele jazzl. Het eiland Bute voer wel bij de stroom bezoekers die het jazzfestival opleverde. Acker Bilk, Kenny Ball, Chris Barber en The Temperance Seven; allemaal maaakten ze hun opwachting. Phil Mason maakte bij de organisatie en het boeken handig gebruik van zijn vele contacten in de jazzwereld.

Toen vier jaar geleden zijn gezondheid verstek liet gaat, werd Phil in 2010 gedwongen de organisatie over te dragen aan het team waarmee hij de laatste jaren het festival had geleid. Phil Mason werd 74 jaar en laat de wereld ruim vijftig LP's, twee vrouwen, zes kinderen en tien kleinkinderen na.

Bijdrage: C.P. Vincentius


Reacties

Populaire posts van deze blog

CD: Mark Wade Trio - Event Horizon

Hoewel al twintig jaar actief, nu pas is er het debuutalbum van Mark Wade. Het was het wachten waard! Het album Event Horizon van het Mark Wade Trio is een genot om naar te luisteren. Basis Mark Wade, drummer Scott Neuman en pianist Tim Harrison hebben een puik album afgeleverd. De ritme sectie gidst je strak en soms verrassend door het album met op en top jazz melodielijnen van de piano. De ervaring van Wade spat er van af, eerder was hij actief voor gelouterde jazzmuzikanten als James Spaulding, Peter Eldridge en Don Byron. Het in eigen beheer uitgebrachte album bevat naast de cover 'If I only had a brain' nog acht eigen composities van Wade. Luister hier naar een aantal nummers van de cd of kijk voor meer informatie op: www.markwademusicny.com

Victor Kaihatu 1939 - 2014

Victor Kaihatu, een van de bekendste contrabassisten in Nederland is begin mei van dit jaar overleden. Hij werd in 1939 in Java geboren en was een van de Indische Nederlanders, zoals b.v. de gebroeders Pronk, die de bebop een warm hart toedroegen. Hij was van Molukse afkomst. In het begin van zijn carrière, begin jaren zestig, vormde hij samen met zijn broer Ferry de indorockformatie The Emeralds, waar de broers een aantal hits, zoals 'Memories' mee scoorden. Ook zal zijn naam verbonden blijven aan het krontjong ensemble, dat hij jarenlang leidde. Victor Kaihatu heeft bij een groot aantal uiteenlopende jazzformaties gespeeld. Vanaf begin jaren zestig tot midden jaren zeventig was hett vooral avant-gardejazz wat de klok sloeg. Zo maakte hij in de loop der jaren deel uit van de combo's van Nedley Elstak en Pierre Courbois en speelde hij later vier jaar bij Loek Dikker en bij het Willem Breuker kwartet. Het Misha Mengelberg kwartet ( met naast Mengelberg Piet Noordijk, Han B

Bix Beiderdecke’s laatste opnames, 80 jaar geleden

’t Was begin augustus 2011 tachtig jaar geleden dat kornettist Bix Beiderdecke in zijn huis in Queens, New York, een vlaag van verstandsverbijstering kreeg en onmiddellijk daarop overleed. Een gesloopte geest stierf in een gesloopt lichaam. De 28-jarige Beiderbecke was langdurig aan alcohol verslaafd. Drank was toentertijd in de Verenigde Staten nog niet grondwettelijk aan beperkende bepalingen onderhevig. De meeste spiritualiën bevatten ofwel ethanol ofwel het relatief goedkopere isopropyl. Goedkope alcohol bleek van tijd tot tijd een goedkope manier om blind te worden. Beiderbecke dronk zichzelf dood, op dezelfde manier waarop Amy Winehouse zich ten gronde richtte. Tegen het einde van de twintiger jaren was Bix Beiderbecke niet de beste of snelste trompettist in de jazzscene. Louis Armstrong hield die stoel al bezet. Beiderbecke exploreerde in een tijd waarin jazz ‘hot’ diende te zijn een ‘coolere’ benadering. Zijn lichtere trompetspel baseerde zich op zuiverheid en helderheid, m