Doorgaan naar hoofdcontent

CD: Ben van den Dungen Quartet - Ciao City

Met Ciao City levert saxofonist Ben van den Dungen het eerste album af van het 'Ben van den Dungen Quartet'. Meer dan 80 cd's gingen daaraan vooraf in vele verschillende settings waar van den Dungen altijd in de luwte van de groep zijn bijdrage leverde. Voor Ciao City treed hij meer op de voorgrond en verzamelde een drietal topmuzikanten om zich heen om een album te maken met nieuw eigen werk aangevuld met bestaande stukken die voor het album opnieuw gearrangeerd zijn.

Naast van den Dungen op tenor- en sopranosax bestaat het Quartet uit bassist Marius Beets, drummer Gijs Dijkhuizen en op de piano het jonge jazztalent Miquel Rodriguez. "Jazz moet 'danceable' zijn en de blues moet er in zitten" een uitspraak van jazz-icoon Art Blakey heeft van den Dungen als uitgangspunt genomen voor de nieuwe composities die hij schreef voor het album en voor de arrangementen van de bestaande stukken. Conclusie na het beluisteren van het album is dat hij is geslaagd in deze opzet. Het is een album waar de bestaande stukken - met name de oudere composities van o.a. Thelonius Monk en Horace Silver - passen in de sfeer van de nieuwe composities. In de liner notes schrijft van den Dungen dat er best veel tracks (14) op het album staan, maar dat hij gewoon geen keus kon maken tussen de nummers. Een goede keus die geen enkele luisteraar van de cd zal betwisten.

In het najaar doet het Quartet een clubtour in Nederland welke 6 september start in Rotterdam. Kijk voor meer data op: www.benvandendungen.nl.

So in love is een van de nieuwe video’s van het Ben van den Dungen Quartet:



Track 1 van Ciao City:

Reacties

Populaire posts van deze blog

CD: Mark Wade Trio - Event Horizon

Hoewel al twintig jaar actief, nu pas is er het debuutalbum van Mark Wade. Het was het wachten waard! Het album Event Horizon van het Mark Wade Trio is een genot om naar te luisteren. Basis Mark Wade, drummer Scott Neuman en pianist Tim Harrison hebben een puik album afgeleverd. De ritme sectie gidst je strak en soms verrassend door het album met op en top jazz melodielijnen van de piano. De ervaring van Wade spat er van af, eerder was hij actief voor gelouterde jazzmuzikanten als James Spaulding, Peter Eldridge en Don Byron. Het in eigen beheer uitgebrachte album bevat naast de cover 'If I only had a brain' nog acht eigen composities van Wade. Luister hier naar een aantal nummers van de cd of kijk voor meer informatie op: www.markwademusicny.com

Victor Kaihatu 1939 - 2014

Victor Kaihatu, een van de bekendste contrabassisten in Nederland is begin mei van dit jaar overleden. Hij werd in 1939 in Java geboren en was een van de Indische Nederlanders, zoals b.v. de gebroeders Pronk, die de bebop een warm hart toedroegen. Hij was van Molukse afkomst. In het begin van zijn carrière, begin jaren zestig, vormde hij samen met zijn broer Ferry de indorockformatie The Emeralds, waar de broers een aantal hits, zoals 'Memories' mee scoorden. Ook zal zijn naam verbonden blijven aan het krontjong ensemble, dat hij jarenlang leidde. Victor Kaihatu heeft bij een groot aantal uiteenlopende jazzformaties gespeeld. Vanaf begin jaren zestig tot midden jaren zeventig was hett vooral avant-gardejazz wat de klok sloeg. Zo maakte hij in de loop der jaren deel uit van de combo's van Nedley Elstak en Pierre Courbois en speelde hij later vier jaar bij Loek Dikker en bij het Willem Breuker kwartet. Het Misha Mengelberg kwartet ( met naast Mengelberg Piet Noordijk, Han B

Bix Beiderdecke’s laatste opnames, 80 jaar geleden

’t Was begin augustus 2011 tachtig jaar geleden dat kornettist Bix Beiderdecke in zijn huis in Queens, New York, een vlaag van verstandsverbijstering kreeg en onmiddellijk daarop overleed. Een gesloopte geest stierf in een gesloopt lichaam. De 28-jarige Beiderbecke was langdurig aan alcohol verslaafd. Drank was toentertijd in de Verenigde Staten nog niet grondwettelijk aan beperkende bepalingen onderhevig. De meeste spiritualiën bevatten ofwel ethanol ofwel het relatief goedkopere isopropyl. Goedkope alcohol bleek van tijd tot tijd een goedkope manier om blind te worden. Beiderbecke dronk zichzelf dood, op dezelfde manier waarop Amy Winehouse zich ten gronde richtte. Tegen het einde van de twintiger jaren was Bix Beiderbecke niet de beste of snelste trompettist in de jazzscene. Louis Armstrong hield die stoel al bezet. Beiderbecke exploreerde in een tijd waarin jazz ‘hot’ diende te zijn een ‘coolere’ benadering. Zijn lichtere trompetspel baseerde zich op zuiverheid en helderheid, m