Doorgaan naar hoofdcontent

GITANES & JAZZ

GITANES & JAZZ is een literaire en muzikale hommage aan Serge Gainsbourg; Eros’ meest scabreuze artistieke vazal, Aphrodite’s kettingrokende hofdichter en de inmiddels – eenentwintig jaar na zijn dood – ook buiten Frankrijk tot schutspatroon verklaarde aartsprovocateur van het Gilde van de zuchtmeisjes, de Decadance, Je t’aime moi non plus, Lemon incest en al wat verder zowel hip als zedelijk onoirbaar vermag te zijn. Monsieur Gainsbourg. Gainsbarre… de zanger is dood en ligt begraven onder de marmeren plaat van een Russisch familiegraf op Cimetière Montparnasse. Zijn oeuvre en reputatie zijn daarentegen altijd nog springlevend. Zo getuige ook deze wervelende voorstelling waarin, vanuit de dampen der Gitanes en het geraffineerde samenspel van muzikanten, dichters, foodperformers en cineasten, de legende van Gainsbourg op verbluffende wijze tot leven wordt gewekt.

Aan deze voorstelling werken mee: Pianist Edwin Berg, dichter Serge van Duijnhoven, muziekproducer Fred dB, cineast Bastiaan Rombout Lips, en – als twee kersen op de taart van het chanson - spoonfool foodperformer Arlette van Laar & Coreen Hartley met hun burleske culinaire traktatie “L’Eau à la bouche....”

Op 2 maart 2012 is het eenentwintig jaar geleden dat de Franse zanger, componist en aartsprovocateur Serge Gainsbourg (1928–1991) overleed in zijn Hôtel Particulier in de rue de Verneuil te Parijs. Voor tal van internationale muzikanten blijft Gainsbourg een inspiratiebron. Zo ook voor dichter Serge van Duijnhoven, pianist Edwin Berg en een rits spraakmakende artistieke kompanen uit de Lage Landen die in 2012 kriskras door Nederland en Vlaanderen zullen trekken om er hun voorstelling in diverse kleine en grotere theaters ten tonele te voeren.

Te zien: zondag 4 maart 2012, 16:00. De Roode Bioscoop, Amsterdam

Reacties

Populaire posts van deze blog

CD: Mark Wade Trio - Event Horizon

Hoewel al twintig jaar actief, nu pas is er het debuutalbum van Mark Wade. Het was het wachten waard! Het album Event Horizon van het Mark Wade Trio is een genot om naar te luisteren. Basis Mark Wade, drummer Scott Neuman en pianist Tim Harrison hebben een puik album afgeleverd. De ritme sectie gidst je strak en soms verrassend door het album met op en top jazz melodielijnen van de piano. De ervaring van Wade spat er van af, eerder was hij actief voor gelouterde jazzmuzikanten als James Spaulding, Peter Eldridge en Don Byron. Het in eigen beheer uitgebrachte album bevat naast de cover 'If I only had a brain' nog acht eigen composities van Wade. Luister hier naar een aantal nummers van de cd of kijk voor meer informatie op: www.markwademusicny.com

Victor Kaihatu 1939 - 2014

Victor Kaihatu, een van de bekendste contrabassisten in Nederland is begin mei van dit jaar overleden. Hij werd in 1939 in Java geboren en was een van de Indische Nederlanders, zoals b.v. de gebroeders Pronk, die de bebop een warm hart toedroegen. Hij was van Molukse afkomst. In het begin van zijn carrière, begin jaren zestig, vormde hij samen met zijn broer Ferry de indorockformatie The Emeralds, waar de broers een aantal hits, zoals 'Memories' mee scoorden. Ook zal zijn naam verbonden blijven aan het krontjong ensemble, dat hij jarenlang leidde. Victor Kaihatu heeft bij een groot aantal uiteenlopende jazzformaties gespeeld. Vanaf begin jaren zestig tot midden jaren zeventig was hett vooral avant-gardejazz wat de klok sloeg. Zo maakte hij in de loop der jaren deel uit van de combo's van Nedley Elstak en Pierre Courbois en speelde hij later vier jaar bij Loek Dikker en bij het Willem Breuker kwartet. Het Misha Mengelberg kwartet ( met naast Mengelberg Piet Noordijk, Han B

Charlie Parker, 12 maart 1955

Het is 60 jaar geleden dat Charlie Parker overleed, na een leven vol van fantastische, vernieuwende muziek, maar ook van excessen.   Het was te laat, toen dokter Robert Freymann op de avond van 12 maart 1955 naar het luxueuze Stanhope Hotel in New York werd geroepen. De patiënt was al overleden. In een fauteuil voor het televisietoestel lag Charlie 'Bird' Parker. De doodstrijd van de saxofonist had drie dagen geduurd. Al die tijd lag hij in het appartement van de rijke Baronesse de Koenigswarter. Bij aankomst kon de arts alleen de dood constateren en  de lijkwagen oproepen. In het laatste maanden voor zijn overlijden was Parker lichamelijk een wrak. Alcohol, heroïne en pepmiddelen hadden hun tol geëist.  In de pathologische afdeling van het ziekenhuis schatte men zijn leeftijd tussen 50 en 60 jaar. Feitelijk werd Parker slechts 34 jaar. Zijn excessieve levensstijl had hem gesloopt. Anderzijds had juist zijn extreme stijl van musiceren hem tot een van de topmusic