Doorgaan naar hoofdcontent

Bob Brookmeyer 1941 - 2011


















De Amerikaanse ventieltrombonist, pianist, arrangeur en componist Bob Brookmeyer overleed vrijdag 16 december 2011. Brookmeyer verwierf bekendheid in de tweede helft van de vorige eeuw door zijn samenwerking met Gerry Mulligan, Stan Getz en de Thad Jones - Mel Lewis Big Band. Hij werd in Kansas City geboren in 1941. In Kansas City bezocht hij het conservatorium en sloot deze studie af met het behalen van een prijs voor koormuziek. Daarna toerde hij als pianist met Mel Lewis en Tex Beneke. Eenmaal in New York speelde Brookmeyer bij de bands van Eddie Sauter en Claude Thornhill en freelancte bij Coleman Hawkins, PeeWee Russell, Ben Webster, Charles Mingus en Teddy Charles. In de jaren vijftig van de vorige eeuw start de muzikale loopbaan van Bob Brookmeyer (Kansas City, 1941) in het Gerry Mulligan Quartet. Hij werd in dat kwartet de opvolger van Chet Baker. Het album van deze versie van het Gerry Mulligan Quartet, Paris Concerts, Live at Salle Pleyel is een mijlpaal in de geschiedenis van de cooljazz. De muzikale partnerschap met Mulligan zou tot aan diens dood voortduren.

Later werkte Brookmeyer samen met Stan Getz. Met Jimmy Giuffre en Jim Hall vormde hij in 1958 The Jimmy Giuffre Three. Daarna keerde hij terug naar Mulligan om in diens Concert Jazz Band mee te formeren. Hij maakte een 2piano album met Bill Evans en speelde samen met avantgardist George Russell. In 1960 vestigde Brookmeyer zich in New York waar hij een kwintet begon met trompettist Clark Terry. Ook nam hij plaats in de bigband van Thad Jones en Mel Lewis, waarvoor hij bovendien arrangeerde. Een alcoholverslaving overschaduwde een periode lang zijn loopbaan. Na te zijn afgekickt maakte hij eind jaren zeventig weer zijn opwachting bij Stan Getz. In 1979 vormde Brookmeyer een jaar lang een duo met Jim Hall. Daarna vertrok hij naar Europa. Zo verbleef hij van 1981 tot en met 1988 als docent in Keulen en Stockholm. In 1991 maakte hij zijn opwachting bij het Conservatorium te Rotterdam en doceerde hij later aan de Manhattan School of Music. Terug in Amerika gaf hij les aan het New England Conservatory in Boston.

Lester Young, Al Cohn en Bill Harris waren Brookmeyers grote inspiratiebronnen. Zijn muzikale erfenis bestaat uit talloze arrangementen die veelal een band van topniveau verlangen. Verder is er een reeks albums, met Brookmeyer, zowel als sideman en als bandleider. Die albums verschenen bij labels als Verve, Blue Note, Columbia, maar voor een belangrijk deel ook bij het Nederlandse label Challenge. Daar zag in 1993 Paris Suite het licht, waarna albums als Together, Madly Loving You, Holiday, Get Well Soon en Spirit Music volgden. In 2009 resulteert een samenwerking met het Metropole Orkest en het Gustav Klimt String Quartet in het album 'Klimt!, Music For String Quartet & Orchestra'. Een jaar eerder verscheen bij Challenge 'Live at the North Sea Jazz Festival', een duo-concert van Bob Brookmeyer en gitarist Jim Hall. Brookmeyers laatste wapenfeit blijft het album ‘Standards‘ dat in september 2011 bij ArtistShare verscheen. Het album bevat werk uit het American Songbook, opnieuw gearrangeerd door Brookmeyer speciaal voor het New Art Orchestra en gezongen door de Nederlandse zangeres Fay Claassen.

Bijdrage: C.P. Vincentius



Reacties

Populaire posts van deze blog

CD: Mark Wade Trio - Event Horizon

Hoewel al twintig jaar actief, nu pas is er het debuutalbum van Mark Wade. Het was het wachten waard! Het album Event Horizon van het Mark Wade Trio is een genot om naar te luisteren. Basis Mark Wade, drummer Scott Neuman en pianist Tim Harrison hebben een puik album afgeleverd. De ritme sectie gidst je strak en soms verrassend door het album met op en top jazz melodielijnen van de piano. De ervaring van Wade spat er van af, eerder was hij actief voor gelouterde jazzmuzikanten als James Spaulding, Peter Eldridge en Don Byron. Het in eigen beheer uitgebrachte album bevat naast de cover 'If I only had a brain' nog acht eigen composities van Wade. Luister hier naar een aantal nummers van de cd of kijk voor meer informatie op: www.markwademusicny.com

Victor Kaihatu 1939 - 2014

Victor Kaihatu, een van de bekendste contrabassisten in Nederland is begin mei van dit jaar overleden. Hij werd in 1939 in Java geboren en was een van de Indische Nederlanders, zoals b.v. de gebroeders Pronk, die de bebop een warm hart toedroegen. Hij was van Molukse afkomst. In het begin van zijn carrière, begin jaren zestig, vormde hij samen met zijn broer Ferry de indorockformatie The Emeralds, waar de broers een aantal hits, zoals 'Memories' mee scoorden. Ook zal zijn naam verbonden blijven aan het krontjong ensemble, dat hij jarenlang leidde. Victor Kaihatu heeft bij een groot aantal uiteenlopende jazzformaties gespeeld. Vanaf begin jaren zestig tot midden jaren zeventig was hett vooral avant-gardejazz wat de klok sloeg. Zo maakte hij in de loop der jaren deel uit van de combo's van Nedley Elstak en Pierre Courbois en speelde hij later vier jaar bij Loek Dikker en bij het Willem Breuker kwartet. Het Misha Mengelberg kwartet ( met naast Mengelberg Piet Noordijk, Han B

Bix Beiderdecke’s laatste opnames, 80 jaar geleden

’t Was begin augustus 2011 tachtig jaar geleden dat kornettist Bix Beiderdecke in zijn huis in Queens, New York, een vlaag van verstandsverbijstering kreeg en onmiddellijk daarop overleed. Een gesloopte geest stierf in een gesloopt lichaam. De 28-jarige Beiderbecke was langdurig aan alcohol verslaafd. Drank was toentertijd in de Verenigde Staten nog niet grondwettelijk aan beperkende bepalingen onderhevig. De meeste spiritualiën bevatten ofwel ethanol ofwel het relatief goedkopere isopropyl. Goedkope alcohol bleek van tijd tot tijd een goedkope manier om blind te worden. Beiderbecke dronk zichzelf dood, op dezelfde manier waarop Amy Winehouse zich ten gronde richtte. Tegen het einde van de twintiger jaren was Bix Beiderbecke niet de beste of snelste trompettist in de jazzscene. Louis Armstrong hield die stoel al bezet. Beiderbecke exploreerde in een tijd waarin jazz ‘hot’ diende te zijn een ‘coolere’ benadering. Zijn lichtere trompetspel baseerde zich op zuiverheid en helderheid, m