Doorgaan naar hoofdcontent

Catherine Russell - Muziekcentrum Enschede

Catherine Russell brengt ons terug naar de tijd dat jazz nog idolen en iconen opleverde. Ze heeft een stem en een voordracht die sterk aan die van Dinah Washington doet denken; dan weer een dame die je als uitsmijter bij een kroeg kan neerzetten, dan weer een dame van verfijnde klasse. Met pianist Mark Shane heeft ze een medemusicus die niet alleen begeleidt, maar een evenredig deel aan het optreden bijdraagt. Hij kent en beheerst zijn ragtime-klassiekers. Op haar cd’s horen we Russell even spaarzaam begeleid als tijdens optredens.

Wordt op cd’s de piano van Mark Shane incidenteel aangevuld met banjo of tuba, tijdens dit optreden bleek Shane’s bijdrage meer dan voldoende.
Het repertoire bestond uit hits uit de dertiger,veertiger en vijftiger jaren. Musicalsongs, bluesnummers, jazznummers. Fats Waller herleefde in We the people, Willie Dixon met Spoonful en een minder bekende Ella Fitzgerald uit 1936 met Under the Spell of the Blues
Catherine Russell zette de songs zelfverzekerd neer( they say I got a voice that carries) met korte introducties waarin ze de oorspronkelijke artiest vermeldde.

Na een jeugd vol muziek – haar vader was de bandleider Luis Russell, haar site heeft o.m. een foto, waarin een zeer jeugdige Catherine bij Louis Armstrong op schoot zit –werkte Catherine jarenlang als achtergrondzangeres. Haar doorbraak kwam met haar eerste cd, waarop zij een aantal lichtelijk dubbelzinnige bluesnummers uit de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw nieuw leven inblies.

Haar optreden in Enschede liet een getalenteerde en ervaren zangeres zien en horen, die met merkbaar plezier haar voorkeur voor de gekozen songs uitdraagt. De avond was te snel voorbij, ook met de encores.

Optreden 1 april 2011 Muziekcentrum Enschede

Bijdrage: C.P. Vincentius

Reacties

Populaire posts van deze blog

CD: Mark Wade Trio - Event Horizon

Hoewel al twintig jaar actief, nu pas is er het debuutalbum van Mark Wade. Het was het wachten waard! Het album Event Horizon van het Mark Wade Trio is een genot om naar te luisteren. Basis Mark Wade, drummer Scott Neuman en pianist Tim Harrison hebben een puik album afgeleverd. De ritme sectie gidst je strak en soms verrassend door het album met op en top jazz melodielijnen van de piano. De ervaring van Wade spat er van af, eerder was hij actief voor gelouterde jazzmuzikanten als James Spaulding, Peter Eldridge en Don Byron. Het in eigen beheer uitgebrachte album bevat naast de cover 'If I only had a brain' nog acht eigen composities van Wade. Luister hier naar een aantal nummers van de cd of kijk voor meer informatie op: www.markwademusicny.com

Victor Kaihatu 1939 - 2014

Victor Kaihatu, een van de bekendste contrabassisten in Nederland is begin mei van dit jaar overleden. Hij werd in 1939 in Java geboren en was een van de Indische Nederlanders, zoals b.v. de gebroeders Pronk, die de bebop een warm hart toedroegen. Hij was van Molukse afkomst. In het begin van zijn carrière, begin jaren zestig, vormde hij samen met zijn broer Ferry de indorockformatie The Emeralds, waar de broers een aantal hits, zoals 'Memories' mee scoorden. Ook zal zijn naam verbonden blijven aan het krontjong ensemble, dat hij jarenlang leidde. Victor Kaihatu heeft bij een groot aantal uiteenlopende jazzformaties gespeeld. Vanaf begin jaren zestig tot midden jaren zeventig was hett vooral avant-gardejazz wat de klok sloeg. Zo maakte hij in de loop der jaren deel uit van de combo's van Nedley Elstak en Pierre Courbois en speelde hij later vier jaar bij Loek Dikker en bij het Willem Breuker kwartet. Het Misha Mengelberg kwartet ( met naast Mengelberg Piet Noordijk, Han B

Bix Beiderdecke’s laatste opnames, 80 jaar geleden

’t Was begin augustus 2011 tachtig jaar geleden dat kornettist Bix Beiderdecke in zijn huis in Queens, New York, een vlaag van verstandsverbijstering kreeg en onmiddellijk daarop overleed. Een gesloopte geest stierf in een gesloopt lichaam. De 28-jarige Beiderbecke was langdurig aan alcohol verslaafd. Drank was toentertijd in de Verenigde Staten nog niet grondwettelijk aan beperkende bepalingen onderhevig. De meeste spiritualiën bevatten ofwel ethanol ofwel het relatief goedkopere isopropyl. Goedkope alcohol bleek van tijd tot tijd een goedkope manier om blind te worden. Beiderbecke dronk zichzelf dood, op dezelfde manier waarop Amy Winehouse zich ten gronde richtte. Tegen het einde van de twintiger jaren was Bix Beiderbecke niet de beste of snelste trompettist in de jazzscene. Louis Armstrong hield die stoel al bezet. Beiderbecke exploreerde in een tijd waarin jazz ‘hot’ diende te zijn een ‘coolere’ benadering. Zijn lichtere trompetspel baseerde zich op zuiverheid en helderheid, m