Doorgaan naar hoofdcontent

VPRO/Boy Edgar Prijs naar tenorsaxofonist Ferdinand Povel

De VPRO/Boy Edgar Prijs 2011 gaat naar tenorsaxofonist Ferdinand Povel. De prijs, de belangrijkste in Nederland voor jazz en geïmproviseerde muziek, bestaat uit een plastiek van Jan Wolkers en een geldbedrag van 12.500 euro.


Uit het juryrapport:

“Povel is een verfijnd stilist die een aansprekend breed geluid koppelt aan een vloeiende, melodieuze manier van soleren. Zijn improvisaties zijn helder gestructureerd en toegankelijk zonder dat ze daarbij aan avontuurlijkheid inboeten.”
“Povel is een inventief musicus die binnen het kader van de hardbop in staat is gebleken met onverminderd elan en enthousiasme op het hoogste niveau te blijven presteren.”
“Zijn kwaliteiten zijn zeker ook in het buitenland opgemerkt. De lijst van musici met wie Povel heeft gespeeld, leest als een wie is wie in de jazz: Dexter Gordon, Sarah Vaughan, Philly Joe Jones, Maynard Ferguson, Kenny Clarke, George Gruntz, Tete Montoliu, Woody Shaw en Jimmy Knepper.”

De prijsuitreiking is op maandag 16 mei 2011 in het Bimhuis te Amsterdam. VPRO radio zendt de prijsuitreiking (van 20:00 t/m 24:00 uur) live uit op Radio 6 én als videocast op het internet: vprojazzlive.radio6.nl.

De toekenning van de VPRO/Boy Edgar Prijs 2011 heeft plaats onder auspiciën van de VPRO en Muziek Centrum Nederland.

De jury bestond uit
* Ruud van Dijk – Conservatorium Amsterdam
* Mischa Andriessen – schrijver
* Paul Harvey – programmamaker
* Armand Serpenti – publicist / programmamaker
* Mirjam Visser – Stichting Jazz in Groningen

[BRON: NRC.NL]

Reacties

Populaire posts van deze blog

CD: Mark Wade Trio - Event Horizon

Hoewel al twintig jaar actief, nu pas is er het debuutalbum van Mark Wade. Het was het wachten waard! Het album Event Horizon van het Mark Wade Trio is een genot om naar te luisteren. Basis Mark Wade, drummer Scott Neuman en pianist Tim Harrison hebben een puik album afgeleverd. De ritme sectie gidst je strak en soms verrassend door het album met op en top jazz melodielijnen van de piano. De ervaring van Wade spat er van af, eerder was hij actief voor gelouterde jazzmuzikanten als James Spaulding, Peter Eldridge en Don Byron. Het in eigen beheer uitgebrachte album bevat naast de cover 'If I only had a brain' nog acht eigen composities van Wade. Luister hier naar een aantal nummers van de cd of kijk voor meer informatie op: www.markwademusicny.com

Victor Kaihatu 1939 - 2014

Victor Kaihatu, een van de bekendste contrabassisten in Nederland is begin mei van dit jaar overleden. Hij werd in 1939 in Java geboren en was een van de Indische Nederlanders, zoals b.v. de gebroeders Pronk, die de bebop een warm hart toedroegen. Hij was van Molukse afkomst. In het begin van zijn carrière, begin jaren zestig, vormde hij samen met zijn broer Ferry de indorockformatie The Emeralds, waar de broers een aantal hits, zoals 'Memories' mee scoorden. Ook zal zijn naam verbonden blijven aan het krontjong ensemble, dat hij jarenlang leidde. Victor Kaihatu heeft bij een groot aantal uiteenlopende jazzformaties gespeeld. Vanaf begin jaren zestig tot midden jaren zeventig was hett vooral avant-gardejazz wat de klok sloeg. Zo maakte hij in de loop der jaren deel uit van de combo's van Nedley Elstak en Pierre Courbois en speelde hij later vier jaar bij Loek Dikker en bij het Willem Breuker kwartet. Het Misha Mengelberg kwartet ( met naast Mengelberg Piet Noordijk, Han B

Bix Beiderdecke’s laatste opnames, 80 jaar geleden

’t Was begin augustus 2011 tachtig jaar geleden dat kornettist Bix Beiderdecke in zijn huis in Queens, New York, een vlaag van verstandsverbijstering kreeg en onmiddellijk daarop overleed. Een gesloopte geest stierf in een gesloopt lichaam. De 28-jarige Beiderbecke was langdurig aan alcohol verslaafd. Drank was toentertijd in de Verenigde Staten nog niet grondwettelijk aan beperkende bepalingen onderhevig. De meeste spiritualiën bevatten ofwel ethanol ofwel het relatief goedkopere isopropyl. Goedkope alcohol bleek van tijd tot tijd een goedkope manier om blind te worden. Beiderbecke dronk zichzelf dood, op dezelfde manier waarop Amy Winehouse zich ten gronde richtte. Tegen het einde van de twintiger jaren was Bix Beiderbecke niet de beste of snelste trompettist in de jazzscene. Louis Armstrong hield die stoel al bezet. Beiderbecke exploreerde in een tijd waarin jazz ‘hot’ diende te zijn een ‘coolere’ benadering. Zijn lichtere trompetspel baseerde zich op zuiverheid en helderheid, m